De korte vocaal o in Nederlands wolf verschijnt in familienamen ook als u. De klinkervariatie o / u in simplicia met wolf wordt hier gekarteerd. In de meeste gevallen zal het een diernaam betreffen (nl. De Wolf, Swolfs), maar de nominatiefvorm Wolf kan ook een patroniem zijn (< Germaanse voornaam Wolf, cfr. namen als Wolfsen, Wulfse) of een huisnaam (cfr. de woonplaatsnaam Van der Wolf).

Type Wolf:
Tokens: Wolfs (4157) Wolf (3987) De Wolf (3870) de Wolf (2763) Wolff (2194) de Wolff (1177) van der Wolf (1033) Swolfs (647) Dewolf (460) Wolfsen (235) Wolven (194) Wolffs (132) Dewolfs (50) van der Wolff (41) Wolve (39) Wolfe (35) Wolves (29) Wolfson (15) Wolvius (11) DeWolf (11) Wolffes (6)

Type Wulf:
Tokens: Dewulf (3407) De Wulf (1873) Wulff (209) Wulfse (77) de Wulf (58) Wulfsen (51) Wulf (37) DeWulf (14)

Wgm. korte u heeft zich in woorden zonder umlautfactor normaliter tot een korte o ontwikkeld (op, vol, honderd, …), maar kunnen in de kustdialecten ook een palatale klinker u hebben ('spontane palatalisatie'). In het huidige dialectlandschap tekent er zich in veel gevallen een tegenstelling af tussen de kustgebieden (Vlaanderen, Zeeland, Holland en de noordoostelijke Saksische gebieden) versus de continentale (grofweg Brabant en Limburg)(De Wulf 2019: 310-311).

Ann Marynissen